Hard Times Tokens: Valuta in een tijdperk van economische strijd

Hard Times Tokens zijn onofficiële Amerikaanse munten die in de jaren 1830 en 1840 door particuliere bedrijven werden geslagen. De tokens dienden zowel als onofficiële valuta in een tijd van economische crisis als als commentaar op de bijdrage van de overheid aan die crisis, waarbij veel tokens satirische ontwerpen hadden.

Als u het niet weet: 'tokens' lijken op munten, maar ze verschillen van munten doordat ze worden uitgegeven door particuliere instanties (niet door de overheid), geen wettig betaalmiddel zijn en een beperkter gebruik hebben, omdat ze geen officieel betaalmiddel zijn.

Munten zijn standaard, maar net zoals arcade-tokens een specifieke waarde en toepassing hebben, hebben numismatische tokens ook een eigen waarde.

We hebben Coins Auctioned in 2009 opgericht om de vele munten, biljetten en tokens te eren en onder de aandacht te brengen die het verzamelen van munten zo'n spannende hobby maken. Vandaag delen we graag de geschiedenis, variëteiten, waarden en belangrijke data van de historische tokens uit moeilijke tijden.

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterzijde van de Merchant's Exchange Hard Times Token uit 1837 uit "The Cooper Collections" | Afbeelding: Centpacrr op de Engelstalige Wikipedia

Historische achtergrond

Om tokens voor moeilijke tijden te begrijpen, moeten we begrijpen wat de gelijknamige "Hard Times" waren. Daarvoor moeten we twee belangrijke spelers in het Amerika van de jaren 1830 kennen: Andrew Jackson en de Second Bank of the United States.

De Second Bank of the United States werd in 1816 opgericht om stabiliteit te bewerkstelligen: de gereguleerde Amerikaanse valuta stabiliseren, de economie stabiliseren na de schade van de Oorlog van 1812 en de federale financiën stabiliseren in een tijd waarin de overheid feitelijk failliet was.

Deze bank was de nationale bank van het land, maar de overheid bezat 20% van het geld erin. Het was een mix van private en publieke middelen – een particuliere instelling die verantwoording aflegde aan de Amerikaanse overheid als een van haar aandeelhouders, met meerdere vestigingen in het hele land.

Niet iedereen was echter blij met de Tweede Nationale Bank. En dit werd alleen maar erger toen de economie in 1819 opnieuw in een neerwaartse spiraal terechtkwam.

Paniek van 1819

Net als in veel andere naoorlogse periodes ging de VS na de Oorlog van 1812 een tijdperk van optimisme en expansie in. Mensen trokken naar het westen, de katoenproductie nam toe en banken verstrekten links en rechts leningen in de hoop op winst, zonder er al te veel bij na te denken.

Deze welvaart duurde natuurlijk niet lang. De wereldwijde katoenprijzen kelderden, de grondverkoop stopte en banken – waaronder de Second Bank – zeiden dat hun leners hun schulden alleen konden terugbetalen in 'hard geld' of 'specie' (dat wil zeggen goud of zilver) dat ze niet hadden.

De gevolgen waren massale executieverkopen, sterk gedaalde huizenprijzen, faillissementen en werkloosheid die aanhielden tot 1822. Bovendien nam het wantrouwen jegens de bankwereld en het economische beleid van de overheid toe, met name de controle van de Tweede Bank over papieren geld zonder dat dit gedekt werd door munten.

Maak kennis met Andrew Jackson en zijn bankenoorlog.

Hierboven afgebeeld: Handgekleurde gravure van de Second Bank of the United States door C. Burton in 1831 | Afbeelding: Library of Congress, Publiek domein

Het Andrew Jackson-tijdperk

Hoewel de Second Bank en de nationale economie halverwege de jaren twintig van de 19e eeuw waren hersteld, zagen Andrew Jackson en veel 'Jeffersonians' – voorstanders van het beleid van een kleine overheid onder de derde Amerikaanse president Thomas Jefferson – de bank als een bank die de rijke elite bevoordeelde ten opzichte van gewone burgers en indruiste tegen de democratische idealen van het land.

Jackson werd in 1829 geïnaugureerd als de zevende president van de VS. Hij probeerde de Second Bank, of zoals hij het noemde: de 'geldmacht', ten val te brengen. Historici noemen dit Jacksons Bankenoorlog.

Het charter van de bank moest in 1832 vernieuwd worden. In juli van dat jaar nam het Congres een wetsvoorstel aan dat de bank toestond een nieuw charter te openen (met herziene regels), maar Jackson sprak zijn veto uit over het wetsvoorstel .

(Opmerking: Het charter van de Tweede Bank eindigde officieel pas in 1836, maar het vernieuwingsproces begon in 1832.)

In zijn toespraak over het vetorecht tegen het wetsvoorstel noemde Jackson de bank in feite een instelling die klassenongelijkheid bevordert . Congresleden die tegen Jacksons bankenoorlog waren – met name Whig Party-lid Daniel Webster – zagen de vetotoespraak als het sussen en zaaien van verdeeldheid.

Jackson werd herkozen in 1832, een verkiezing die grotendeels in het teken stond van de Bankoorlog. Hoewel het Congres zijn veto waarschijnlijk niet zou negeren, was Jackson vastbesloten om de Tweede Bank met alle mogelijke middelen te vernietigen.

Jacksons afkeuring

Jacksons eerste stap om de bank af te schaffen was het verwijderen van federale deposito's – in feite een scheiding tussen de overheid en de bank. Hij kon dit echter niet doen zonder dat de minister van Financiën de bank als failliet zou melden... wat niet het geval was.

Enkele Congresbondgenoten van Jackson probeerden hem te helpen de federale financiering te schrappen, maar tevergeefs. Omdat minister van Financiën William Duane de deposito's niet illegaal wilde schrappen zoals Jackson wilde, verving Jackson hem door Roger Taney.

Om de illegaliteit van het wegnemen van de deposito's te omzeilen, begonnen Jackson en Taney hun deposito's te plaatsen bij andere staatsbanken die verbonden waren met Jackson. Ondertussen bleven ze hun bestaande deposito's bij de Second Bank aanhouden.

Dit leidde ertoe dat de door de Whig gecontroleerde Senaat in maart 1834 Jacksons acties officieel veroordeelde als ongrondwettelijk. Ondanks deze kritiek stemde het Congres ermee in de Second Bank niet opnieuw te financieren. De Second Bank bleef privé bestaan onder een staatscharter van Pennsylvania en werd uiteindelijk in 1841 geliquideerd.

Hierboven afgebeeld: poster van de Amerikaanse Whig Party uit 1838 met daarop de werkloosheid tijdens de paniek van 1837, gemaakt door Henry Dacre | Afbeelding: Library of Congress, publiek domein

Paniek van 1837

Staatsbanken bleven bestaan nadat de Tweede Bank zich van de overheid had afgescheiden, en de economie floreerde een tijdje. Burgers sloten talloze leningen af bij deze staatsbanken, en Jackson loste voor het eerst (en nog steeds het enige) de staatsschuld af. Toen de schuld was afbetaald, raakte het bankkapitaal uitgeput en werden leningen omgezet in krediet.

Maar Jackson was nog steeds tegen papiergeld , en bovendien wilde hij staatsbanken beperken in het uitgeven van bankbiljetten onder de $5 en munten die niet van edelmetaal waren gemaakt (het eerder besproken "harde geld"). De eerste stap was het aannemen van de Coinage Act van 1834 , die de waarde van gouden munten verhoogde en hun gewicht standaardiseerde.

In 1836 accepteerde het Congres ook Jacksons bankregelgeving en vergrootte het aantal staatsbanken. Dit betekende meer kredietverlening en meer problemen voor de federale overheid . Deze staatsbanken begonnen steeds meer grond te verkopen.

Daarom probeerde Jackson te veel riskante speculatie te voorkomen door de Specie Circular aan te nemen, die vereiste dat alle aankopen van overheidsgrond in contanten moesten worden betaald, niet in papieren geld.

Het Congres probeerde het wetsvoorstel te verwerpen, maar Jackson stuurde het erdoorheen net toen zijn tweede termijn in 1837 afliep, en schoof de kwestie door naar de volgende president , Martin Van Buren . Helaas hadden investeerders niet genoeg geld om hun leningen af te lossen.

Het ongeluk wilde dat de Britse economie tegelijkertijd in een recessie raakte, waardoor buitenlandse investeringen stagneerden. Dit, gecombineerd met de onvermijdelijke gevolgen van grondspeculatie, de devaluatie van papiergeld en het onvermogen van de meeste mensen om hun bankleningen in contanten af te lossen, leidde tot de paniek van 1837 .

Net als de paniek van 1819 ging de paniek van 1837 gepaard met ernstige ontberingen: werkloosheid, inflatie, schulden... alle kenmerken van een economische depressie. Deze depressie, ook wel de "Harde Tijden" genoemd, duurde voort tot halverwege de jaren 1840.

Moeilijke tijden tokens

De Specie Circular-wet zorgde ervoor dat mensen gouden en zilveren munten begonnen te hamsteren en grote banken stopten met het uitgeven van speciemunten. Zonder deze munten als betaalmiddel moesten particuliere bedrijven improviseren.

Daarom begonnen particuliere bedrijven hun eigen koperen en messing munten met een kleine waarde te maken. Omdat ze geen officiële valuta waren, werden ze tokens genoemd. Deze tokens hadden echter vaak hetzelfde ontwerp als eerdere Amerikaanse munten.

Waarvoor werden tokens in moeilijke tijden gebruikt?

Het model was als volgt: bedrijven met relevante productie-ervaring produceerden deze tokens die gelijk waren aan één cent en verkochten ze in bulk aan kleinere bedrijven die ze voor minder dan één cent per stuk kochten. Deze kleine bedrijven gebruikten deze tokens vervolgens als munten van één cent om hun klanten wisselgeld te geven.

De grotere bedrijven hadden er profijt van dat ze hun zaken draaiende konden houden, de kleine bedrijven hadden er profijt van dat ze grootschalig konden inkopen en klanten hadden er profijt van dat ze munten kregen die ze elders konden gebruiken.

Begin jaren 1840 herstelde de economie zich en konden banken weer speciebetalingen doen. Dit betekende dat officiële munten weer in omloop kwamen, waardoor tokens uit moeilijke tijden niet langer nodig waren.

Hierboven afgebeeld: Voorzijde van een Hard Times-penning uit 1837 | Afbeelding: John Alan Elson, CC-BY-SA-3.0

Specificaties en typen

Er waren geen regels voor tokens voor moeilijke tijden, dus ze varieerden nogal. De meeste vertoonden echter vergelijkbare kenmerken, aangezien ze vaak waren gemodelleerd naar vroege Amerikaanse munten , met name de grote centen en halve centen (beide uitgegeven van 1793 tot 1857). Deze kenmerken omvatten:

• Gewicht : Ongeveer 5 tot 14 gram

• Diameter : ongeveer 22 tot 28 mm

• Dikte : ongeveer 1,75 tot 2 mm

• Samenstelling : Meestal koper of messing

De ontwerpen van Hard Times-tokens varieerden veel meer dan alleen hun technische specificaties.

Ontwerp en symboliek

Een belangrijk onderdeel van de aantrekkingskracht van munten uit moeilijke tijden is de grote verscheidenheid aan unieke ontwerpen. Deze ontwerpen bevatten vaak aangrijpende symboliek of bieden op zijn minst een inkijkje in de denkwereld van gewone handelaren in het Amerika van begin 19e eeuw.

Belangrijk om te weten is dat de tokens niet te veel op door de overheid uitgegeven munten mogen lijken. Anders zouden ze vals zijn.

Sommige ontwerpen hadden vergelijkbare elementen als door de federale overheid uitgegeven munten, zoals sterren, adelaars, borstbeelden van het Vrijheidshoofd en kransen, samen met het jaartal. Op de keerzijde stonden echter de woorden "NOT ONE CENT" (GEEN ÉÉN CENT).

Toch waren de Hard Times-tokens duidelijk anders dan de circulatiemunten. De twee belangrijkste categorieën Hard Times-tokens zijn reclame en politieke of satirische afbeeldingen.

Afgebeeld hierboven: Voorzijde van de I Take the Responsibility Andrew Jackson Hard Times-penning uit de jaren 1830, gemaakt door Scovill & Co. Manufacturing | Afbeelding: Smithsonian Museum, publiek domein

Handelsreclame

Omdat de tokens door individuele bedrijven werden gecreëerd en door handelaren werden gedistribueerd, konden tokens in moeilijke tijden vrijwel elke boodschap bevatten. Vaak kozen handelaren ervoor om reclame te maken voor hun eigen bedrijf; ze bieden hun klanten immers een voordeel door hen wisselgeld te geven, dus ze konden er net zo goed wat gratis promotie bij krijgen.

Deze reclametokens werden vaak ‘winkelkaarten’ genoemd en waren destijds afkomstig van ruim 100 bedrijven.

Een bedrijf dat kritiek kreeg vanwege hun 'winkelpas'-munten voor moeilijke tijden was Scovill Manufacturing. Zijn munten uit 1837 hadden een ontwerp dat sterk leek op officiële grote centen, maar droegen de inscriptie "VERVANGING VOOR SCHEENPLEISTER" op de achterkant.

William Scovill werd in 1838 aangeklaagd wegens valsemunterij, maar het bleef bij een aanklacht. Historici denken dat de aanklacht eigenlijk was gebaseerd op het feit dat Scovills tokens de overheid openlijk aanvielen – "scheenpleisters" was een term voor de papieren geldbanken die in de jaren 1830 werden gebruikt en die uiteindelijk onbruikbaar werden nadat Jackson de Specie Circular had aangenomen.

Dat betekent dat Scovill's hard times tokens ook onder de tweede categorie vallen:

Hierboven afgebeeld: Voorzijde van de satirische "Executive Experiment"-munt uit 1837, een teken van zware tijden | Afbeelding: NGC, publiek domein

Politieke en satirische ontwerpen

Omdat de invoering van tokens voor moeilijke tijden noodzakelijk was geworden door overheidsbeslissingen, gebruikten veel bedrijven deze tokens om hun frustratie te uiten over degenen die zij verantwoordelijk achtten, namelijk Andrew Jackson en Martin Van Buren, samen met andere onderdelen van de overheid waartegen ze wilden protesteren.

Naast de eerder besproken Scovill-token, zijn dit enkele voorbeelden:

• Van Buren vs Webster : toont een gezonken schip naast de inscriptie "VAN BUREN METALLIC CURRENCY 1837" op de voorzijde en een succesvol schip met de inscriptie "WEBSTER CREDIT CURRENCY 1841" op de achterzijde; Gemaakt door leden van de Whig Party die Daniel Webster in 1836 steunden, die verloor van Van Buren.

• Knielende slaaf : toont een knielende slavin met de inscriptie "BEN IK GEEN VROUW EN ZUS 1838" of (zelden) een mannelijke slaaf met de inscriptie "BEN IK GEEN MAN EN BROER"; Gemaakt door suffragettes en geïnspireerd door soortgelijke Britse tokens van halve pence die tegen slavernij waren en die in de jaren 1780 tot 1790 werden gemaakt.

• Illustere Voorganger / Uitvoerend Experiment (1837) : toont een schildpad met een doos met het label "SUE TREASURY" binnen de inscriptie "EXECUTIVE FINANCIERING" of "EXECUTIVE EXPERIMENT" op de voorzijde en een ezel met inscriptie "IK VOLG IN DE VOETSPOREN VAN MIJN ILLUSTRISCHE VOORGANGER" op de achterzijde; bedoeld om kritiek te leveren op het beleid van Andrew Jackson (als de schildpad) en Van Buren (als de ezel) die dat beleid handhaafden.

• The Constitution As I Understand It (1834) : Andrew Jackson in militair uniform met een sabel en een zak geld komt tevoorschijn uit een kist met geld, met de inscriptie "I TAKE THE RESPONSIBILITY" en een ezel op de achterkant met de inscripties "THE CONSTITUTION AS I UNDERSTAND IT" plus "ROMAN FIRMNESS", "LL.D." en "VETO". Gemaakt door Scovill & Co. om Jacksons macht over de financiële en militaire aspecten van de overheid in twijfel te trekken, met behulp van zijn eigen citaten en hem een ezel te noemen met een LL.D. (een eredoctoraat dat Jackson van Harvard kreeg).

Dit is slechts het topje van de ijsberg qua berichten, aangezien deze particuliere bedrijven in principe alles konden zeggen wat ze wilden op de munten. Maar wie waren deze bedrijven die tokens in moeilijke tijden maakten?

Munten en productie

Tientallen particuliere bedrijven maakten moeilijke tijden door met tokens, waarvan vele al muntachtige objecten zoals knopen of medailles produceerden. Ze verkochten deze tokens in bulk aan kleine bedrijven, die ze voor minder dan 1 cent per token kregen. Deze kleine bedrijven gebruikten ze vervolgens als 1-centmunten bij klantentransacties, wat hen winst opleverde.

Volgens het Museum of Connecticut History hebben historici meer dan 600 soorten hard times tokens geïdentificeerd, waarvan de makers van ongeveer de helft tot 12 particuliere bedrijven zijn teruggebracht. Scovill & Co (eerder genoemd) spant de kroon van die 12 met 90 verschillende soorten hard times tokens.

Dit onderzoek is indrukwekkend, omdat de gegevens over oplagecijfers en de tokenfabrikanten in moeilijke tijden niet zo nauwkeurig waren als die van de Amerikaanse Munt.

Elk jaar ontdekken numismaten en historici meer over tokens uit moeilijke tijden, wat deze serie nog interessanter maakt, omdat het een steeds evoluerende verzameling is van uitdijende geschiedenis en gegevens.

Afgebeeld hierboven: Voorzijde van de Am I Not A Woman & A Sister Hard Times-penning uit 1838, gemaakt door Gibbs, Gardner & Co. | Afbeelding: Lost Dutchman Rare Coins, Publiek domein

Verzamelen en beoordelen

De belangrijkste factoren die de waarde van hard times tokens beïnvloeden zijn:

• Variatie : Bepaalde ontwerpen of inscripties zijn over het algemeen waardevoller dan andere. Over het algemeen zijn de Hard Times-tokens met anti-slavernij-ontwerpen het populairst en leveren ze de hoogste prijzen op.

• Zeldzaamheid : Variëteiten die moeilijker te vinden zijn, zijn waardevoller. Bijvoorbeeld, bij de eerder genoemde knielende slaven is de mannelijke slaafversie een veel zeldzamer symbool voor moeilijke tijden dan de vrouwelijke slaafversie.

• Vraag : De huidige populariteit van tokens (of specifieke uitgiftes) in moeilijke tijden fluctueert, waardoor hun marktwaarde fluctueert. Dit kan ook overeenkomen met het huidige politieke klimaat in de VS en actuele gebeurtenissen die het tijdperk van de moeilijke tijden weerspiegelen.

• Conditie : Een beter bewaard gebleven token zal een hogere prijs opleveren, vooral als het afkomstig is van een uitgifte met een lage overlevingskans in hogere kwaliteiten.

De conditie wordt doorgaans aangegeven als een cijfer door een professionele externe dienst zoals Professional Coin Grading Services (PCGS) of Numismatic Guaranty Company (NGC).

Cijfers

Er bestaan verschillende beoordelingssystemen voor munten , maar de algemene classificaties voor Hard Times-tokens zijn:

1. Niet in omloop : Nooit in omloop geweest en op de juiste manier bewaard; Ziet eruit alsof het er nog zo uitzag op de dag dat het werd gemaakt

2. Mint State (MS) : Als Ongecirculeerd maar met subgradaties van 60 tot 70 voor veel zichtbare markeringen tot respectievelijk onberispelijk

3. Over Uncirculated (AU) : Zeer geringe slijtage op de hoge punten van het ontwerp door korte circulatie, goed bewaarde oppervlakken, bijna volledige muntglans; Subgraden van 50 tot 58

4. Extreem fijn (EF of XF) : Volledige details, lichte slijtage op de hoge punten; Subgraden 40 en 45

5. Zeer fijn (VF) : Matige tot volledige details, slijtage op de hoge punten; Subgraden 20 tot 35

6. Fijn (F) : 50 procent of minder detail vlak, zichtbaar tot scherpe letters en cijfers; Subklassen 12 en 15

7. Zeer goed (VG) : Door en door versleten, letters en cijfers zacht maar leesbaar; Subklassen 8 en 10

8. Goed (G) : Buitenste letters en cijfers vol tot licht versleten, licht versleten tot scherpe randen; Subklassen 4 en 6

9. Over Goed (AG-3) : Meestal leesbare letters en cijfers, versleten velgen

10. Redelijk (FR-2) : Enkele zichtbare details, sporen van buitenste letters, vlak

11. Slecht (PO-1) : Alleen datum, muntteken en jaartal herkenbaar

Categoriecodes

Nog een belangrijke opmerking: het coderingssysteem voor deze tokens.

Gezien het enorme aantal variëteiten hebben beoordelingsbureaus zoals PCGS een systeem ontwikkeld om ontwerpen te categoriseren. Meestal ziet u het jaartal (of het jaartal bij benadering) naast de afkorting "HT" (voor "Hard Times") en een toegewezen nummer.

Een Hard Times-token uit 1835, bijvoorbeeld, gecreëerd in New York door O. & P. Boutwell, heeft de code 1835 HT-347 . De meeste andere instanties volgen deze code, hoewel ze deze mogelijk aan het einde van een langere beschrijving van de token toevoegen, zoals "New York-Troy. 1835 O. & P. Boutwell. HT-347" van Stack's Bowers.

Hoeveel is een Hard Times-token waard, rekening houdend met deze factoren?

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van de Andrew Jackson / Running Boar Hard Times-token uit 1834, gegradeerd als MS65BN door PCGS | Afbeelding: PCGS CoinFacts , gratis te gebruiken

Belangrijke data en variëteiten

Gelukkig voor verzamelaars liggen de prijzen van tokens uit moeilijke tijden veel lager dan die van de munten die destijds in omloop waren. Je kunt tokens in zeer goede staat vinden voor ongeveer $40 per stuk.

Dat gezegd hebbende, in moeilijke tijden hebben tokens die op veilingen te koop werden aangeboden, ongelooflijke prijzen bereikt dankzij een combinatie van de eerder genoemde factoren.

Hieronder vindt u een lijst met Hard Times-tokens die voor buitengewone prijzen zijn verkocht:

• Ben ik geen man en een broeder HT-82 (1838) : knielende mannelijke slaaf met anti-slavernijboodschap, gegradeerd EF-40 en verkocht voor $ 70.500 in 2016

• A. Loomis HT-379 (1843) : Winkelkaarttype, gegradeerd AU58 en verkocht voor $ 21.600 in 2019

• Dr. L. Feuchtwanger HT-261 (1837-1838) : Winkelkaart van Duits zilver, gekeurd MS64 en verkocht voor $ 18.000 in 2021

• Beck's Public Baths HT-441 (1832-1844) : winkelkaart, geclassificeerd als MS64 en verkocht voor $ 14.400 in 2019

• Edwin Parmele Saloon HT-302 (1834-1839) : winkelkaart, gegradeerd MS62 en het enige exemplaar gegradeerd in Mint State, verkocht voor $ 11.400 in 2019

• Huckel, Burrows & Jennings HT-187 (1836) : winkelkaart van een van de meest gewilde tokenfabrikanten, beoordeeld met AU Details met Reverse Damage en verkocht voor $ 10.800 in 2020

• Whig Victory HT-15D (1834) : ontwerp ter ere van de Whig-partij en om burgers aan te sporen om “Uw Grondwet te Redden”, geclassificeerd als MS62 en in 2019 verkocht voor $ 10.200

• A. Loomis var. Verzilverd Koper HT-377 (1843) : Winkelkaart met aan beide zijden nog aanwezige verzilvering, geclassificeerd als EF Details – Milieuschade en verkocht voor $ 9.000 in 2020

• Andrew Jackson / Running Boar HT-1 (1832) : Andrew Jackson op de voorzijde met "THE BANK MUST PERISH" op de achterzijde, gegradeerd VF-35 en verkocht voor $ 7.800 in 2023

Dit zijn enkele van de meest waardevolle Hard Times-tokens die ooit op een veiling zijn verkocht. Er zijn echter honderden Hard Times-tokens beschikbaar tegen betaalbare prijzen voor iedere verzamelaar.

Hierboven afgebeeld: verzameling Hard Times-tokens getiteld "Jackson-Van Buren Promotional and Satirical Items, ca. 1832-1837" als onderdeel van de Cornell University Collection of Political Americana | Afbeelding: Cornell University Library, publiek domein

Hard Times Tokens: krachtige symbolen van geschiedenis en innovatie

Hard times tokens waren een uitvinding die noodzakelijk was door tegenspoed, en die ontwikkeld werd om de ineenstorting van de Amerikaanse economie in de jaren 1830 het hoofd te bieden. Maar deze tokens vertegenwoordigen ook Amerikaanse innovatie en passie, met aangrijpende boodschappen van verzet en een rijke geschiedenis die verbonden is met de Amerikaanse vastberadenheid. Deze tokens zijn stuk voor stuk bijzonder, waardoor ze een perfecte aanvulling vormen op – of het begin vormen van – een Amerikaanse muntencollectie.

Koop vandaag nog Hard Times-tokens en andere unieke munten!