Barber Coinage: een kunstzinnig tijdperk in de Amerikaanse numismatiek

Barbermunten omvatten een reeks Amerikaanse dimes, quarters en halve dollars met vergelijkbare ontwerpen, uitgegeven van 1892 tot 1916. Waarom werden ze Barbermunten genoemd? De munten zijn vernoemd naar hun ontwerper: Charles E. Barber, hoofdgraveur van de Amerikaanse Munt.

Hoewel het niet de meest geliefde Amerikaanse muntserie was, waren de Barber-munten op een aantal manieren toch van belang:

• De laatste serie met consistente ontwerpen voor verschillende denominaties

• De eerste muntenserie die werd uitgegeven nadat het Congres in 1890 de 25-jarige herontwerpregel had aangenomen

• Vertegenwoordigde de overgang van traditionele naar moderne Amerikaanse muntontwerpen

Het ontwerp van de Barber-munten is onmiskenbaar klassiek, hoewel een groot deel van de controverse rond deze munten ging over de vraag of hun ‘klassieke’ aard vertaald moest worden naar ‘elegant’ of ‘saai’.

Bij Coins Auctioned geloven we niet dat een munt saai is. We weten dat elke munt een rijke geschiedenis heeft en dat elke verzamelaar zijn eigen geschiedenis creëert met elke munt die hij verzamelt.

In deze gids geven we je alle informatie over Barber-munten, van hun oorsprong en variaties tot hun belangrijkste data en waarde. Aan het einde kun je bepalen tot welke categorie deze munten behoren.

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van de Barber dime uit 1894-S | Afbeelding: Professional Coin Grading Service, publiek domein

Historische achtergrond

In 1892 introduceerde de Amerikaanse Munt de Barber-munten (dimes, quarters en half dollars). Deze munten vervingen de laatste Seated Liberty-munten die nog in gebruik waren.

Het Seated Liberty-ontwerp was decennialang een steunpilaar op bijna alle standaard Amerikaanse circulatiemunten. De gelijkenis met Britse munten en de toenemende publieke afkeer van het ontwerp zorgden echter voor een sterke drang naar herontwerpen.

In 1880 werd Charles E. Barber benoemd tot hoofdgraveur van de Amerikaanse Munt, als opvolger van zijn vader William Barber. Hij werkte samen met A. Loudon Snowden, hoofd van de Munt van Philadelphia, aan een aantal herontwerpen van patronen, maar het enige dat doorging, was Barbers Liberty Head- nikkel uit 1883.

Al in 1879, toen er meer publiekelijk protest was tegen de Seated Liberty-munten en de nieuwe Morgan-dollar , probeerden bekende numismaten als Augustus Saint-Gaudens en Richard Watson Gilder de directeur van de Munt, Horatio Burchard, ervan te overtuigen de ontwerpen voor de kleine munten te veranderen. Maar Burchard gaf geen krimp.

Hun geluk keerde in 1885 toen James Kimball werd aangesteld als de nieuwe directeur van de Munt. Kimball stond open voor nieuwe ontwerpen en bedacht een plan.

De nieuwe 25-jarige herontwerpwet

In 1885 kondigde de nieuw aangestelde directeur van de Munt, Kimball, een ontwerpwedstrijd aan voor de munten die niet van goud waren. Aangezien de Munt de dollar in 1878 en de nikkel in 1883 zonder goedkeuring van het Congres had herontworpen, ging Kimball ervan uit dat hij ermee door kon gaan.

Dat was het moment waarop senator Justin Morrill uit Vermont ingreep om het plotselinge herontwerpproces te stoppen – in feite door de Munt niet toe te staan munten links en rechts te herontwerpen zonder goedkeuring van het Congres. Voor de duidelijkheid: Morrill was vóór herontwerpen; hij wilde alleen duidelijkere juridische richtlijnen hierover.

Uiteindelijk hadden Morrill, Kimball en Gilder succes toen het Congres op 26 september 1890 de wet aannam, die toestond om muntontwerpen zonder goedkeuring van het Congres te wijzigen nadat ze 25 jaar in omloop waren geweest.

Een rampzalige ontwerpwedstrijd

In oktober 1890 werd Edward O. Leech de nieuwe directeur van de Munt. Hij was enthousiast over het vooruitzicht van nieuwe ontwerpen. Hij werkte samen met Barber en Andrew Mason, hoofd van het New York Assay Office, om te bepalen welke beeldhouwers uitgenodigd zouden worden om ontwerpen in te dienen voor de wedstrijd.

Leech kondigde aan dat de wedstrijd open was voor het publiek, maar nodigde ook tien kunstenaars uit om deel te nemen. De wedstrijd was specifiek op zoek naar nieuwe ontwerpen voor de dollar, de halve dollar, de kwart dollar en de dime.

Het probleem? Alleen de winnaar zou geld krijgen (een prijs van $500, om precies te zijn). De uitgenodigde kunstenaars waren hier niet blij mee. Ze wilden ook andere wijzigingen in de voorwaarden, zoals een jury bestaande uit collega's, meer tijd voor inzendingen en een garantie dat beide kanten van de medaille aangepast konden worden.

Leech kon geen extra prijzengeld beschikbaar stellen – lastige budgetbeperkingen – maar hij stelde wel een jury van gerespecteerde numismaten en graveurs samen om de inzendingen te beoordelen. De jury kwam in juni 1891 bijeen en besloot dat geen van de ongeveer 300 inzendingen bevredigend was.

Hierboven afgebeeld: "Standing Columbia"-patroonmunt uit 1891 voor de halve dollar van Charles Barber | Afbeelding: US Mint (patroonmunt), National Numismatic Collection (foto door Jaclyn Nash), publiek domein

Het ontwerpen van de munten

Muntdirecteur Leech liet het idee voor de wedstrijd varen na de teleurstellende resultaten. In plaats daarvan gaf hij Barber in juni 1891 opdracht om nieuwe ontwerpen te maken voor de dime, quarter en half dollar.

Leech en Barber botsten enigszins over de ontwerpen. Leech opperde meteen een door Frankrijk geïnspireerde Lady Liberty, maar Barber ontwierp een staande Columbia (een eerdere versie van Lady Liberty) met veel van dezelfde elementen die bekritiseerd werden op de Seated Liberty-munten.

Nadat Leech het had afgewezen, herzag Barber zijn ontwerp en maakte er alleen een buste van Liberty van. Leech bleef om wijzigingen vragen en Barber stuurde in oktober 1891 een brief waarin hij zich verdedigde en klaagde dat Leechs kritiek onterecht was.

Dit heen-en-weer-gedoe ging door, waarbij beide mannen steeds defensiever werden en Leech bij elke gevraagde wijziging voet bij stuk hield. Uiteindelijk, na inbreng van president Benjamin Harrison en zijn kabinet, keurde Leech het definitieve ontwerp op 7 november 1891 goed.

Release & Eerste Ontvangst

De definitieve ontwerpen voor de Barber-munten werden begin november 1891 aan het publiek gepresenteerd. Hoewel het publiek de ontwerpen grotendeels positief ontving, waren veel numismaten teleurgesteld en bleven ze negatief tegenover de ontwerpen staan.

Een opvallende kritiek kwam van Augustus Saint-Gaudens, gepubliceerd in Harper's Weekly in november 1891. Hier is een fragment dat zijn gedachten goed samenvat: "Er zijn honderd mannen die het veel beter hadden kunnen doen. Dit is onbekwaam... het is beneden alle kritiek."

Niettemin werden de eerste Barber-munten op 2 januari 1892 geslagen bij de Munt van Philadelphia.

Barber moest in 1892 en 1900 kleine aanpassingen aan het ontwerp doorvoeren, maar de munten bleven de daaropvolgende 25 jaar grotendeels ongewijzigd.

Einde van de Barber-munterij

Helaas voor Barber wilde een groot deel van de numismatische gemeenschap dat de Barber-munten zo snel mogelijk vervangen zouden worden. Helaas voor deze critici konden de ontwerpen pas na 25 jaar vervangen worden, dankzij die vervelende wetgeving uit 1890 waar eerder al melding van werd gemaakt.

Maak kennis met: President Theodore Roosevelt's “Renaissance of American Coinage”, een indrukwekkende reeks herontwerpen van alle Amerikaanse munten vanaf 1907.

In 1916 liep de 25-jarige termijn van de Barber-munten af en Muntdirecteur Robert W. Woolley (die net was aangesteld) gaf Barber en assistent-graveur George T. Morgan de opdracht om nieuwe ontwerpen te maken.

De Commission of Fine Arts (CFA) was echter niet zo gecharmeerd van de ontwerpen van de mannen en stelde daarom voor om drie externe ontwerpers in te huren: Adolph Weinman, Hermon MacNeil en Albin Polasek.

Het resultaat waren drie inmiddels iconische ontwerpen voor elke kerkgenootschap:

• De Mercury Dime ontworpen door Adolph Weinman

• De Standing Liberty Quarter, ontworpen door Hermon MacNeil

• De Walking Liberty Half Dollar, ontworpen door Adolph Weinman

Barber legde zich er niet zomaar bij neer toen deze veranderingen zich aandienden. Hij was immers nog steeds de hoofdgraveur. Bekijk de artikelen over elke munt hierboven om meer te weten te komen over zijn ietwat dramatische capriolen rond het einde van zijn ontwerpen.

Laten we nu teruggaan naar Barbers tijd in de schijnwerpers en de kenmerken van elk ontwerp bespreken.

Soorten Barbermunten

De ontwerpen van Barber waren te zien op drie munten: de dime, de quarter en de half dollar. Deze munten omvatten de zilveren munten met een kleine waarde uit die tijd:

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van de Barber dime uit 1902-S | Publiek domein

Barber Dime (1892-1916)

De Barber-dime was de kleinste coupure van de drie Barber-munten, maar daarom niet minder belangrijk. Hier zijn de specificaties van de Barber-dime:

• Denominatie : 10 cent ($0,10 USD)

• Samenstelling : 90% zilver, 10% koper

• Hoeveelheid puur zilver : 0,07234 troy oz (2,25 g)

• Diameter : 17,91 mm (0,705 inch)

• Gewicht : 2,50 g (0,088 oz)

• Dikte : 1,35 mm (0,053 inch)

• Rand : Geribbeld

Omdat de Barber dime de kleinste denominatie en de kleinste munt was, verschilde het ontwerp enigszins van de kwart- en halve dollar. Dit kwam door de wettelijke vereisten voor muntontwerpen in die tijd en fysieke beperkingen om bepaalde elementen in te passen.

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van een Barber-kwartaal uit 1914 | Afbeelding: Brandon Grossardt voor de afbeelding van de munt, publiek domein

Barberwijk (1892-1916)

De Barber-kwartalen waren de middelste versie van de Barber-munten en hadden de volgende specificaties:

• Denominatie : 25 cent ($0,25 USD)

• Samenstelling : 90% zilver, 10% koper

• Hoeveelheid puur zilver : 0,18084 troy oz (5,625 g)

• Diameter : 24,3 mm (0,957 inch)

• Gewicht : 6,25 g (0,22 oz)

• Dikte : 1,75 mm (0,069 inch)

• Rand : Geribbeld

Barber quarters en half dollars leken behoorlijk op elkaar, alleen de inscripties van hun waarden verschilden. Eén specifieke verandering voor Barber quarters was echter de Type I- en Type II-variant op de uitgiften van 1892.

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van de Barber halfdollar uit 1894-O | Beeld: Patrick20242023, CC-BY-SA-4.0

Barber Half Dollar (1892-1915)

De laatste van de drie Barber-munten is de halve dollar. Deze munt wordt tegenwoordig niet meer zo vaak gebruikt, maar was destijds een belangrijk onderdeel van de Amerikaanse munteenheid.

Specificaties van de Barber Half Dollar:

• Waarde : 50 cent ($0,50 USD)

• Samenstelling : 90% zilver, 10% koper; 0,36169 troy oz puur zilver

• Hoeveelheid puur zilver : 0,36169 troy oz (11,25 g)

• Diameter : 30,6 mm (1,205 inch)

• Gewicht : 12,50 g (0,441 g)

• Dikte : 1,8 mm (0,071 inch)

• Rand : Geribbeld

Je hebt misschien gemerkt dat de Barber Half Dollars een jaar eerder eindigden dan de Dimes en Quarters. Technisch gezien zouden ze allemaal in 1915 eindigen. Toen Muntdirecteur Robert W. Woolley in 1916 overschakelde op de nieuwe muntontwerpen, wilde hij de productie ervan in juli starten om aan de vraag naar kleingeld te voldoen.

De nieuwe munten bleven echter vertraging oplopen, dus Woolley moest Barber in 1916 zijn dime- en quartermunten laten slaan totdat de nieuwe munten klaar waren. De enige munt die niet opraakte, was de halve dollar, dus hoefden ze in 1916 geen Barber-halve munten meer te slaan.

Ontwerp en symboliek

De elementen die in de muntontwerpen van Barber werden gebruikt, komen ook voor bij vroege Amerikaanse munten , zoals:

• Vrouwe Vrijheid

• Vrijheidsmuts (ook bekend als Frygische muts of pileus)

• Dertien sterren

• Kransen

• Olijftak

• Pijlen

• Adelaar

• Motto “E Pluribus Unum”

• Motto "In God We Trust"

Laten we eens kijken hoe Barber deze elementen in zijn ontwerpen verwerkte.

Hierboven afgebeeld: Voorzijden van de Barber dime uit 1914, de Barber quarter proof uit 1903 en de Barber half dollar uit 1913-D

Voorzijde ontwerp

De voorzijde (kopzijde) van Barber-munten toont een stoïcijnse buste van Lady Liberty, rechts van de toeschouwer. Ze draagt een Frygische muts (pileus) en een lauwerkrans met het opschrift "LIBERTY" bovenaan. De haarband is in de nek met een lint vastgebonden.

De initiaal "B" van de ontwerper, die staat voor Barber, staat links bij de afknotting van de hals. Het jaartal van uitgifte staat onder de buste. Elke munt heeft ook tandjes langs de rand.

Op de Barber-dubbeltje staat de inscriptie "UNITED STATES OF AMERICA" rondom Liberty. De Barber-kwart en -halve dollar hebben bovenaan de inscriptie "IN GOD WE TRUST" en 13 sterren aan de zijkanten – zes sterren links en zeven sterren rechts.

Hierboven afgebeeld: keerzijden van de Barber dime uit 1914, de Barber quarter proof uit 1903 en de Barber half dollar uit 1907-D.

Omgekeerd ontwerp

De keerzijden (de achterkanten) van de Barber quarter en de halve dollar lijken enorm op elkaar, terwijl de Barber dime een uitzondering is. De reden hiervoor was juridisch: de Mint Act van 1792 vereiste dat alle coupures hoger dan een dime een adelaar op de keerzijde moesten tonen.

De Barber Quarter en de halve dollar tonen beide een heraldische adelaar die verwijst naar het Grootzegel van de Verenigde Staten. De vleugels van de adelaar zijn uitgespreid en zijn kop is naar rechts gericht (links van de kijker). De adelaar houdt een rol in zijn bek met de inscriptie "E Pluribus Unum" en 13 sterren erboven.

In zijn rechterklauw houdt de adelaar een olijftak vast. In zijn linkerklauw draagt hij 13 pijlen. Rond de bovenrand van de munt staat de inscriptie "UNITED STATES OF AMERICA", terwijl de waarde — respectievelijk "QUARTER DOLLAR" of "HALF DOLLAR" — langs de onderrand staat.

De achterkant van de Barber Dime is veel eenvoudiger. De inscriptie "ONE DIME" siert het midden, omringd door een krans die aan de onderkant in een strik is vastgebonden. De krans is gemaakt van esdoornbladeren, eikenbladeren, maïs en tarwe.

Indien aanwezig, bevindt het muntteken op de dime zich onder de boog van de krans. Het muntteken op Barber quarters bevindt zich onder de adelaarsstaart, tussen de "R" aan het einde van "QUARTER" en de "D" van "DOLLAR". Het muntteken op de halve dollars bevindt zich tussen de "D" en de "O" van "DOLLAR".

Hierboven afgebeeld: getekend diagram van de keerzijde van Type I versus Type II op Barber-kwartjes uit 1900 | Afbeelding: Barber Coin Collectors Society

Ontwerpvariaties

Alleen de Barber-kwart had een grote variatie en dat gebeurde meteen. Direct na de eerste uitgifte stapelden de munten niet goed. Daarom paste Barber het ontwerp aan om dit te verhelpen, wat resulteerde in twee versies van de Barber-kwart uit 1892 met iets andere keerzijden:

1. Type I (1892) : Centrale ster boven de adelaar wijst omhoog, de rechtervleugel van de adelaar (links voor de kijker) bedekt de eerste helft van de “E” in “UNITED”; zeldzamer van de twee typen

2. Type II (1892) : Centrale ster boven de adelaar wijst naar beneden, de vleugel van de adelaar bedekt bijna de hele “E” in “UNITED”

In 1900 vonden er nog meer kleine wijzigingen plaats, wederom aan de kwartserie:

• Type I Voorzijde (1900) : Hetzelfde als voorgaande jaren, geen centraal kraakbeen in Liberty's oor op de voorzijde, maar sterkere "LIBERTY"-inscriptie op de hoofdband

• Voorzijde Type II (1900) : Dunnere munt, zodat 21 kwartjes van Type II even dik zouden zijn als 20 kwartjes van Type I; kraakbeen in het oor van Liberty is zichtbaar en de binnenste lintvork is ondiep op de voorzijde.

• Type III Achterkant (1900-1916) : De rechtervleugeltip van de adelaar (links voor de kijker) steekt uit voorbij de “E” in “UNITED” (eerdere versies hadden een vleugeltip die uitgelijnd was met de bovenkant van de “E”)

Op deze kleine veranderingen na bleven de Barbermunten gedurende de 25 jaar dat ze in omloop waren, grotendeels hetzelfde.

Munten en productie

Van 1892 tot 1916 werden in totaal 905.084.172 Barber-munten in omloop gebracht, verdeeld over alle drie de denominaties. Hiervan waren ruim 504 miljoen Barber-dimes, ruim 264 miljoen Barber-kwartjes en bijna 136 miljoen Barber-halve dollars.

In de reeks waren vier munthuizen verantwoordelijk voor het slaan van de Barber-munten, elk aangeduid met hun eigen muntteken:

• Geen — Philadelphia Mint : Alle drie de munten elk jaar van productie; Proefdrukken van alle drie de munten elk jaar van 1892-1915

• “O” — New Orleans Mint : Dimes van 1892-1903 en 1905-1909; Quarters & Halfs van 1892-1909

• “S” — San Francisco Mint : Dimes per productiejaar behalve 1894; Quarters per jaar behalve 1904, 1906, 1910 of 1916; Halfles per productiejaar

• “D” — Denver Mint : Dimes van 1906-1914 behalve 1913; Kwartalen 1906-1916 behalve 1912; Helften 1906-1915 behalve 1909, 1910 en 1914

De Barber-munten met de hoogste oplage waren:

• Dime : 1907-(P) op 22.220.000

• Kwartaal : 1899-(P) op 12.624.000

• Halve dollar : 1899-(P) op 5.538.000

De Barber-munten met de laagste oplage van alle in omloop zijnde munten:

• Dime : 1895-O op 440.000

• Kwartaal : 1913-S op 40.000

• Halve dollar : 1914-(P) op 124.230

De proefdrukken met de laagste oplage kwamen allemaal uit in 1914, met een oplage van 325 voor de dime proof, 380 voor de quarter proof en 380 voor de half dollar proof.

Je hoort misschien "lage oplage" en denkt "hoge waarde" - maar zijn Barber-munten dan wel iets waard? Zeker weten! Maar de waarde van elke Barber-munt hangt af van een paar belangrijke kenmerken.

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van een Barber dime uit 1899-S, gegradeerd als MS64PL (Prooflike) door PCGS | Afbeelding: PCGS , gratis te gebruiken

Verzamelen en beoordelen

Gezien hun leeftijd en zilvergehalte zal elke Barber-munt veel meer waard zijn dan de nominale waarde. De exacte waarde van een Barber-munt hangt echter af van:

• Huidige spotprijs voor zilver : De marktwaarde van zilver, oftewel de "spotprijs", fluctueert voortdurend. U kunt hier de huidige spotprijs van zilver bekijken en deze berekenen op basis van de troy ounce zilver per Barbermunt.

• Variatie : Over het algemeen zijn proefexemplaren – met name exemplaren met CAM- of DCAM-classificatie – zeldzamer en waardevoller dan exemplaren die in omloop zijn. Ontwerpvariaties zoals de Type I Barber-kwartjes uit 1892 kunnen ook waardevoller zijn.

• Zeldzaamheid : Uitgiften met een lage oplage (er zijn er minder geslagen) of een lage overlevingskans (er zijn er nog minder van over) zijn waardevoller. Zeldzaamheid kan ook duiden op een uitgifte die zelden in hoge kwaliteit wordt aangetroffen, wat van toepassing kan zijn op veel Barber-munten.

• Muntfouten : Onbedoelde fouten, vooral als ze zeldzaam of dramatisch zijn, kunnen bijzonder waardevol zijn. Een voorbeeld van een waardevolle Barber-muntfout is de zeldzame "Micro O" Barber-halfdollar uit 1892-O.

• Vraag : De huidige populariteit van elke Barber-munt (of specifieke uitgaven) fluctueert, en dus fluctueert ook de marktwaarde.

• Conditie : Een beter bewaarde Barber-munt zal een hogere prijs opleveren, vooral als het gaat om een munt met een lage overlevingskans in hogere klassen.

De conditie van een munt moet worden aangegeven als een cijfer door een professionele externe dienst zoals Professional Coin Grading Services (PCGS) of Numismatic Guaranty Company (NGC).

Cijfers

Er bestaan verschillende classificatiesystemen voor munten , maar de algemene classificaties zijn:

1. Ongecirculeerd : Nooit in omloop geweest en op de juiste manier bewaard; Ziet eruit alsof het dat wel was op de dag dat het werd geslagen

2. Mint State (MS) : Als Ongecirculeerd maar met subgradaties van 60 tot 70 voor veel zichtbare markeringen tot respectievelijk onberispelijk

3. Specimen (SP) : De definitie varieert per keuringsinstantie, maar ligt over het algemeen tussen een Mint State en een Proof-kwaliteit

4. Proof (PR of PF) : Geslagen als proofmunt; Subklassen van 60 tot 70, net als Mint State; Drie subtypes:

   1. Standaardbewijs : Achtergrond (veld) is niet erg reflecterend

   2. Cameo (CAM) : zeldzamer; achtergrond zeer reflecterend plus a) lichte tot matige frosting op voor- en achterkant, b) niet gematteerd, of c) slechts aan één kant gematteerd

   3. Deep/Ultra Cameo (DCAM of UCAM) : zeldzaamst; achtergrond zeer reflecterend plus zeer en gelijkmatig gematteerde voor- en achterkant

5. Prooflike (PL) : Munten geslagen en behandeld voor circulatie, maar met een vergelijkbare briljante glans als proofmunten; alleen bekend bij enkele uitgaven uit elke serie - sommige dimes uit 1892 tot 1899, sommige kwartjes uit 1892 tot 1899 of 1916-D, en sommige helften uit 1892 tot 1899

6. Over Uncirculated (AU) : Zeer geringe slijtage op de hoge punten van het ontwerp door korte circulatie, goed bewaarde oppervlakken, bijna volledige muntglans; Subgraden van 50 tot 58

7. Extreem fijn (EF of XF) : Volledige details, lichte slijtage op de hoge punten; Subgraden 40 en 45

8. Zeer fijn (VF) : Matige tot volledige details, slijtage op de hoge punten; Subgraden 20 tot 35

9. Fijn (F) : 50 procent of minder detail vlak, zichtbaar tot scherpe letters en cijfers; Subklassen 12 en 15

10. Zeer goed (VG) : Door en door versleten, letters en cijfers zacht maar leesbaar; Subklassen 8 en 10

11. Goed (G) : Buitenste letters en cijfers vol tot licht versleten, licht versleten tot scherpe randen; Subklassen 4 en 6

12. Over Goed (AG-3) : Meestal leesbare letters en cijfers, versleten velgen

13. Redelijk (FR-2) : Enkele zichtbare details, sporen van buitenste letters, vlak

14. Slecht (PO-1) : Alleen datum, muntteken en jaartal herkenbaar

Barbermunten werden veel vaker in omloop gebracht dan andere munten, omdat munten verzamelen nog geen populaire hobby was toen de serie begon. Dat maakt het vinden van Barbermunten van hogere kwaliteit een uitdagende maar lonende prestatie!

Hierboven afgebeeld: Close-up vergelijking van de 1905-O versus de 1905-O Micro O Barber dime | Afbeelding: PCGS , gratis te gebruiken

Belangrijke data en variëteiten

Bijna elke muntserie heeft "belangrijke data" – een uitgifte uit een specifiek jaar en muntsoort die zeldzamer en waardevoller is dan andere uitgiftes. Barbermunten vormen daarop geen uitzondering, hoewel hun belangrijke data per denominatie verschillen.

Belangrijke data voor Barber Dime

Zonder enige twijfel is de Barber dime proof uit 1894-S de sleutelmunt voor deze serie en de numismatiek in het algemeen, aangezien het een van de drie grote verzamelaarsmunten is (naast de dollar uit 1804 en de Liberty Head-nikkel uit 1913).

Er zijn slechts 24 van deze proefdrukken geslagen en er zijn er vandaag de dag nog maar 9 of 10 bekend; bovendien weet niemand precies waarom ze zijn geslagen. De proefdruk uit 1894-S is $ 1,65 tot $ 2,55 miljoen waard.

Andere belangrijke sleuteldata voor de Barber-dime zijn:

• 1895-O : De laagste oplage en vaak een zwakke slag; waarde $550 tot $80.000

• 1905-O Micro O : Kleiner muntteken met de letter “O” omdat de zinklood er een gebruikte die bedoeld was voor een kwartje; Ongeveer 200 bekend; Waarde $85.000 tot $50.000

• 1901-S : Laagste oplage tussen 1896 en 1913; waarde $85 tot $22.500

• 1912-S : Relatief lage oplage; waarde tot $ 30.000

Hierboven afgebeeld: Voor- en achterkant van een 1901-S Barber-kwartaal (belangrijke datum) | Afbeelding: PCGS , gratis te gebruiken

Belangrijke data voor Barber Quarter

De meeste Barber-kwartalen zijn moeilijk te vinden in AU- of Uncirculated-kwaliteit. De belangrijkste data qua zeldzaamheid zijn:

• 1901-S : Wordt beschouwd als de sleuteldatum voor alle Barber-munten, met een van de laagste oplages en extreme schaarste in hogere kwaliteiten; waarde $ 5.000 tot $ 550.000

• 1913-S : Tweede zeldzaamste Barber kwartje en laagste oplage in omloop; waarde $ 1.400 tot $ 185.000

• 1896-S : Nog een zeldzame Barber-munt met een lage oplage, een grote oplage en botsende stempels, wat resulteerde in twee verschillende munttekens (waardoor de “S” hoger en verder of dichterbij en lager bij de “R” kwam te liggen); ter waarde van $800 tot $185.000

• 1892 Barber Quarter Proof Type I : Zeer lage oplage vóór ontwerpwijziging, geschat op 100

Hierboven afgebeeld: Close-up vergelijking van de 1892-O Micro O versus de 1892-O Barber half dollar | Afbeelding: PCGS , gratis te gebruiken

Belangrijke data voor Barber Half Dollar

De Barber Half Dollars zijn wat ongebruikelijk omdat er niet veel superzeldzame uitgaven zijn. Bijna alle Barber Half Dollars zijn echter lange tijd in omloop geweest, waardoor het lastig is om exemplaren van hoge kwaliteit te vinden – met name de vroege uitgaven van 1892 tot 1900.

De twee belangrijkste data voor de Barber halfdollars zijn van na 1900 en een munt met een fout:

• 1892-O Micro O : Met een kleiner muntteken "O". Minder dan 100 exemplaren bekend, waardoor dit de zeldzaamste Barber-halfdollar is. Waarde $ 3.750 tot $ 175.000.

• 1904-S : Een van de zeldzaamste uitgaven in Mint State; ter waarde van $ 12.750 in MS60 tot $ 200.000 in MS67

Zoals u kunt zien, heeft de Barber-serie een aantal diamanten om te verzamelen voor. Maar voor de gemiddelde muntenverzamelaar maakt het ontbreken van veel belangrijke data in de Barber-muntserie het gemakkelijker om een complete set samen te stellen!

Barber-munten: een onmisbaar onderdeel van elke Amerikaanse muntencollectie

Barbermunten lijken misschien een overblijfsel uit het verleden, maar de geschiedenis van deze drie munten bevat fascinerende verhalen over conflict en doorzettingsvermogen. De beruchte reputatie van deze munten draagt alleen maar bij aan hun intrige. Barbermunten vertegenwoordigen een belangrijke verandering in de Amerikaanse numismatiek, een verandering die het waard is om te vieren en te verzamelen.

Koop vandaag nog Barber dimes , quarters enhalve dollars !